Przed nami  Niedziela Palmowa. Świętujemy ją na pamiątkę wjazdu Jezusa do Jerozolimy

Niedziela Palmowa to święto ruchome. Przypada 7 dni przed Wielkanocą i rozpoczyna Wielki Tydzień, który obchodzimy na pamiątkę ostatnich dni życia Jezusa. Wypada pomiędzy 15 marca a 18 kwietnia.

W tym roku wypada 24 marca, Wielkanoc – 31 marca. 

Tłum witał go liśćmi palm

Niedziela Palmowa upamiętnia wjazd Jezusa do Jerozolimy. Przybył tam wraz ze swoimi uczniami. Jezus wjechał do miasta na osiołku, a tłum ludzi witał go liśćmi palm. 

Dlatego tego dnia w drodze do kościoła towarzyszą nam palmy – ważny element tego święta. W krajach południowych są to żywe liście. W Polsce palmy przygotowują wierni, wykorzystując do tego różne materiały. 

Na pamiątkę tego wydarzenia w Niedzielę Palmową podczas mszy czytane są fragmenty Ewangelii o triumfalnym wkroczeniu Jezusa do Jerozolimy oraz męce pańskiej. Dlatego ten dzień nazywany jest także Niedzielą Męki Pańskiej.

Palmowa, kwietna, wierzbna

W Niedzielę Palmową w kościołach są też święcone palmy wielkanocne – symbol odradzającego się życia. Palmy te – jak chce tradycja – powinny zostać spalone w Wielką Sobotę, a popiół wykorzystany w następnym roku do znaczenia czół wiernych w Środę Popielcową.

Ta tradycja została zapoczątkowana w IV wieku w Jerozolimie. I szybko się rozprzestrzeniła. W XI wieku do liturgii Kościoła katolickiego wprowadzono obrzęd święcenia gałązek.

W Polsce świętowano to już w średniowieczu, a ten dzień nazywano „palmowym”, „kwietnym” lub „wierzbnym”.

Żebyśmy byli zdrowi

Gdy już z poświęconą palmą wracało się do domu, to połykało się tzw. kotki baziowe. Ludzie wierzyli, że uchroni to przed bólem gardła.

Zmoczoną palmą kropiono dom i gospodarstwo oraz zwierzęta. Gładzono nią boki krów i koni, a gałązki wkładano im do pysków. Wierzono, że dzięki temu zwierzę będzie zdrowe.

Jednak najważniejsze było zatknięcie palmy za święty obraz wiszący w domu.